W dzisiejszych czasach przybywa coraz więcej cięć cesarskich. Chodzi o najczęściej przeprowadzaną operację porodową a możliwe, że o w ogóle najczęstszą operację brzuszną.
Mimo to mamy do czynienia z bardzo ryzykownym zabiegiem, który stawia operującemu lekarzowi duże wymagania, zwłaszcza dlatego, że bywa prowadzony w trybie ostrym, w stresie i w sytuacjach, kiedy kluczowa może być każda minuta a stawką jest ludzkie życie.
Powodów, dla których lekarz przystępuje do cięcia cesarskiego, może być cały szereg.
Głównym celem tego zabiegu jest zawsze konieczność zapobieżenia zagrożeniu zdrowia lub życia dziecka lub matki.
W polskich porodówkach już ponad 35% porodów kończy się cesarskim cięciem. Istnieją przypadki, w których ostateczną decyzję o tym, czy przeprowadzić cc czy nie, lekarze pozostawiają przyszłej mamie. Zwykle są to przypadki, w których dziecko jest ułożone miednicowo.
W Polsce kwestia „cesarki na życzenie” nie jest prawnie uregulowana, w związku z czym lekarze często przeprowadzają cc za dodatkową opłatą, mimo że nie ma ku temu wyraźnych wskazań medycznych.
Cięcie cięciu nierówne
Jeśli cesarskie cięcie przeprowadza się planowanie, zanim jeszcze pojawią się skurcze macicy, mówimy o zaplanowanym cięciu cesarskim.
Jeśli trwa już akcja porodowa, cesarskie cięcie oznacza się jako ostre.
Podobnie jak każda inna operacja, także cesarskie cięcie ma ściśle ustalone granice tego, kiedy można je przeprowadzić.
Z punktu widzenia czasu można je przeprowadzić kiedykolwiek przed początkiem porodu lub w jego trakcie (tzn. w czasie pierwszego etapu porodu, kiedy następuje rozwarcie szyjki macicy).
Jeśli przebiega już drugi etap porodu, wykonanie zabiegu zależy od tego, jak głęboko przesunęła się do miednicy główka dziecka.
Jak się przeprowadza cc?
Cesarskie cięcie wykonuje się przy ogólnej narkozie lub znieczuleniu miejscowym, w którym środek znieczulający, zapewniający znieczulenie całej dolnej części ciała, aplikuje się do kanału kręgowego.
Następnie lekarz otwiera jamę brzuszną, najczęściej za pomocą cięcia poprzecznego. Cięcie wykonuje się tuż nad linią owłosienia łonowego, więc nie musisz się martwić, że blizna będzie widoczna na przykład w stroju kąpielowym. Bywa schowana zaraz pod brzegiem bielizny.
Następnie lekarz otwiera macicę, zwykle dokonując i tutaj cięcia poprzecznego w dolnej części. Cięcie na macicy musi być wystarczająco duże, by lekarz mógł bez problemów i bezpiecznie wyjąć Twoje dziecko.
Potem wyjmuje łożysko i następuje zamknięcie najpierw macicy i na końcu samego brzucha. Skórę na brzuchu zszywa się za pomocą jednego długiego szwu. Jeśli nie nastąpią żadne komplikacje, zabieg trwa około 45 minut.
Co się dzieje potem?
Po zabiegu mama zostaje przewieziona na oddział intensywnej opieki medycznej, gdzie jest pod obserwacją lekarzy przez dzień – dwa.
Po cesarskim cięciu, jeśli wszystko jest w porządku, matka i dziecko zostają wypisani do domu. Nie musisz się obawiać, że nie będziesz mogła zobaczyć maluszka na OIOM.
Pielęgniarki przynoszą je regularnie do karmienia, aby wytworzyć więź uczuciową i wesprzeć produkcję matczynego mleka.
Szereg mam twierdzi, że wołałaby poddać się cesarskiemu cięciu, niż rodzić naturalnie.
To dziwne, ponieważ okres poporodowy po cc jest o wiele trudniejszy i bardziej bolesny niż po porodzie klasycznym. Jeśli wiesz, że czeka Cię cesarskie cięcie, przygotuj się na to, że produkcja mleka może rozpocząć się później.
Wskazania do cięcia cesarskiego
Zawsze liczą się zalecenia lekarza. Cięcie cesarskie może zostać przeprowadzone np. wtedy, kiedy oczekujesz zbyt dużego dziecka, jeśli w przeszłości miałaś już przeprowadzony ten zabieg (po cesarce spontanicznie rodzi tylko 10% kobiet), jeśli rodzisz przedwcześnie ekstremalnie niedojrzałe dzieciątko, jeśli maluszek nie zdążył się obrócić i jest ułożony miednicowo (prawie 90% wszystkich położeń miednicowych kończy się cesarskim cięciem).
Do zabiegu może dojść nieoczekiwanie w „ostrych” przypadkach, kiedy zagrożone jest życie mamy lub dziecka (np. z powodu niedotlenienia).